Αναρτήσεις
Όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε τον όρο «κρίσεις πανικού». Ένα πρόβλημα που απασχολεί και βασανίζει ανθρώπους που είναι γύρω μας κάνοντας την καθημερινότητά τους δύσκολη. Κάποιοι πάλι δεν γνωρίζουν καν τι είναι αυτό που τους συμβαίνει κ ξεκινάει μια αργή κ βασανιστική πορεία σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων. Τελικά τι είναι η «κρίση πανικού»? Πότε μου συμβαίνει? Είναι διαταραχή κ τι είδους διαταραχή είναι αυτή, ποια είναι τα αίτια, τα συμπτώματα, οι συνέπειες και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Το σεμινάριο αυτό απευθύνεται (όσο αναφορά τον τρόπο προσέγγισής τους προς το πρόβλημα): Στους ενημερωμένους και σ’ αυτούς που δεν γνωρίζουν τι τους ΈΧΕΙ συμβεί. Η κρίση πανικού και στις δύο κατηγορίες είναι η ίδια, απλά διαφέρει ο τρόπος που θα αντιδράσει ο κάθε άνθρωπος στα πρώτα κρούσματα μιας κρίσης πανικού και στο που είναι καλύτερα να καταφύγει για βοήθεια.
Το πρώτο μέρος του σεμιναρίου: ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ: ΨΥΧΙΚΑ & ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ (στατιστικά στοιχεία για την ελληνική αγορά), ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ Κ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ (ανάλυση περιστατικού), ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΑΠΝΟΗΣ.
Το δεύτερο μέρος: ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΑΝΙΚΟΥ: ΟΡΙΣΜΟΣ, ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ, ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ, ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΣΥΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ (ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑ), ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
To τρίτο μέρος του σεμιναρίου θα είναι συζήτηση κ ερωτήσεις.
Σάββατο 24 Απριλίου 11:00πμ-4:00μμ
Λεωφόρος Αμφιθέας 78, 1ος Όροφος (πάνω από την Εμπορική Τράπεζα)
Τιμή Συμμετοχής:
Επαγγελματίες 40€
Σπουδαστές 30€
Σπουδαστές του N.H.S. 25€
ΘΑ ΧΟΡΗΓΗΘΕΙ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Δηλώσεις συμμετοχής στα τηλ: 2109837344-2109825025 και στο info@nhs.gr Θέσεις περιορισμένες
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010
ΗΜΕΡΙΔΑ : ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΡΟΦΗΣ κ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ
Οι Διαταραχές στην Πρόσληψη Τροφής έχουν συγκεντρώσει μεγάλο ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια. Ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός κυρίως γυναικών αναφέρει έντονα προβλήματα στη συμπεριφορά τους σχετικά με το φαγητό. Η κοινωνική πίεση για ένα πιο αδύνατο σώμα μοιάζει να γίνεται όλο και πιο έντονη, η «εικόνα του εαυτού» γίνεται αυτοσκοπός. Πέρα όμως από την Βουλιμία κ την Ανορεξία, τις 2 βασικές Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής, τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται κ ένα επιπλέον φαινόμενο που σχετίζεται με την κατανάλωση του φαγητού, η Συναισθηματική Υπερφαγία. Ένα υπερβολικό φαγοπότι που δηλώνει την απώλεια του ελέγχου στο φαγητό. Η Συναισθηματική Υπερφαγία χαρακτηρίζεται από μια ακατάσχετη επιθυμία για φαγητό που προκύπτει όταν υπάρχουν δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις όπως το στρες, ο θυμός, το άγχος, η μοναξιά, η λύπη και η πλήξη. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ξεκινάνε δίαιτα κάθε Δευτέρα πρωί κ κάθε Τρίτη μεσημέρι έχουν «πέσει» ξανά στα γλυκά. Η τρώνε συνέχεια μέχρι «σκασμού». Πότε γίνεται λοιπόν η υπερβολική κατανάλωση φαγητού διαταραχή? Με ποιο τρόπο η ψυχή μου επηρεάζει τα κιλά μου? Πως μπορώ να κρατηθώ σταθερή στην δίαιτά μου?
Το πρώτο μέρος του σεμιναρίου θα είναι επιστημονική ανάλυση του θέματος: ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΡΟΦΗΣ: ΟΡΙΣΜΟΣ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ (στατιστικά στοιχεία για την ελληνική αγορά), ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΣΥΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ. ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ: ΟΡΙΣΜΟΣ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ (στατιστικά στοιχεία για την ελληνική αγορά), ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΣΥΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ.
Το δεύτερο μέρος θα είναι ανάλυση περιστατικού, θεραπεία με διάφορες εναλλακτικές τεχνικές.
To τρίτο μέρος του σεμιναρίου θα είναι συζήτηση κ ερωτήσεις.
Εισηγήτρια: ΧΙΩΝΗ ΑΣΗΜΙΝΑ, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια (μέλλος ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ)
Το τέταρτο μέρος του σεμιναρίου θα είναι με την Αγγελική Μακρή Ολιστική- Κλινική Διαιτολόγο, Μsc στη Βιοχημεία, Dipl. στον Ηλεκτροβελονισμό.
Μια ολιστική προσέγγιση της παχυσαρκίας η οποία παρόλο που είναι μια διαχρονική νόσος, τα τελευταία χρόνια απειλεί με πανδημία. Η επιστήμη της Διατροφής νέα στο χώρο των επιστημών προσπαθεί να δώσει απαντήσεις και λύσεις στο όλο και αυξανόμενο φαινόμενο της παχυσαρκίας. Ορισμός της παχυσαρκίας και διάκριση μεταξύ υπέρβαρου και παχύσαρκου ατόμου. Μεταβολικά προφίλ παχύσαρκων ατόμων, αξιολόγηση και διατροφική προσέγγιση τους. Στρες [συναισθηματικό - περιβαλλοντικό - ορμονικό], μεταβολικές διαταραχές(διαβήτης-υπέρταση-καρδιαγγειακές ασθένειες) και η σχέση τους με την παχυσαρκία. Η τροφή ο ηθικός αυτουργός του προβλήματος ή η λύση του προβλήματος. Ο μύθος των Θερμίδων. Συζήτηση.
Σάββατο 20 Μαρτίου 11:00πμ-5:30μμ
Λεωφόρος Αμφιθέας 78, 1ος Όροφος (πάνω από την Εμπορική Τράπεζα)
Τιμή Συμμετοχής:
Επαγγελματίες 40€
Σπουδαστές 30€
Σπουδαστές του N.H.S. 25€
ΘΑ ΧΟΡΗΓΗΘΕΙ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Το παρόν σχετικό σεμινάριο αναφέρεται σε:
• Επαγγελματίες ψυχικής υγείας
• Επαγγελματίες κυρίως των Κοινωνικών Επιστημών στα πλαίσια συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης
• Επαγγελματίες ψυχικής υγείας που χρειάζονται άμεση και χρήσιμη ενημέρωση σε σχέση με την Συναισθηματική Υπερφαγία ή/και τις διαταραχές πρόληψης τροφής
• Επαγγελματίες Διαιτολόγους - Διατροφολόγους
Δηλώσεις συμμετοχής στα τηλ: 2109837344-2109825025-2109849276 και
στο info@nhs.gr Θέσεις περιορισμένες
Το πρώτο μέρος του σεμιναρίου θα είναι επιστημονική ανάλυση του θέματος: ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΡΟΦΗΣ: ΟΡΙΣΜΟΣ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ (στατιστικά στοιχεία για την ελληνική αγορά), ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΣΥΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ. ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ: ΟΡΙΣΜΟΣ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ (στατιστικά στοιχεία για την ελληνική αγορά), ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΣΥΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ.
Το δεύτερο μέρος θα είναι ανάλυση περιστατικού, θεραπεία με διάφορες εναλλακτικές τεχνικές.
To τρίτο μέρος του σεμιναρίου θα είναι συζήτηση κ ερωτήσεις.
Εισηγήτρια: ΧΙΩΝΗ ΑΣΗΜΙΝΑ, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια (μέλλος ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ)
Το τέταρτο μέρος του σεμιναρίου θα είναι με την Αγγελική Μακρή Ολιστική- Κλινική Διαιτολόγο, Μsc στη Βιοχημεία, Dipl. στον Ηλεκτροβελονισμό.
Μια ολιστική προσέγγιση της παχυσαρκίας η οποία παρόλο που είναι μια διαχρονική νόσος, τα τελευταία χρόνια απειλεί με πανδημία. Η επιστήμη της Διατροφής νέα στο χώρο των επιστημών προσπαθεί να δώσει απαντήσεις και λύσεις στο όλο και αυξανόμενο φαινόμενο της παχυσαρκίας. Ορισμός της παχυσαρκίας και διάκριση μεταξύ υπέρβαρου και παχύσαρκου ατόμου. Μεταβολικά προφίλ παχύσαρκων ατόμων, αξιολόγηση και διατροφική προσέγγιση τους. Στρες [συναισθηματικό - περιβαλλοντικό - ορμονικό], μεταβολικές διαταραχές(διαβήτης-υπέρταση-καρδιαγγειακές ασθένειες) και η σχέση τους με την παχυσαρκία. Η τροφή ο ηθικός αυτουργός του προβλήματος ή η λύση του προβλήματος. Ο μύθος των Θερμίδων. Συζήτηση.
Σάββατο 20 Μαρτίου 11:00πμ-5:30μμ
Λεωφόρος Αμφιθέας 78, 1ος Όροφος (πάνω από την Εμπορική Τράπεζα)
Τιμή Συμμετοχής:
Επαγγελματίες 40€
Σπουδαστές 30€
Σπουδαστές του N.H.S. 25€
ΘΑ ΧΟΡΗΓΗΘΕΙ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Το παρόν σχετικό σεμινάριο αναφέρεται σε:
• Επαγγελματίες ψυχικής υγείας
• Επαγγελματίες κυρίως των Κοινωνικών Επιστημών στα πλαίσια συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης
• Επαγγελματίες ψυχικής υγείας που χρειάζονται άμεση και χρήσιμη ενημέρωση σε σχέση με την Συναισθηματική Υπερφαγία ή/και τις διαταραχές πρόληψης τροφής
• Επαγγελματίες Διαιτολόγους - Διατροφολόγους
Δηλώσεις συμμετοχής στα τηλ: 2109837344-2109825025-2109849276 και
στο info@nhs.gr Θέσεις περιορισμένες
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
Μια νέα Ψυχοθεραπεία ! Γνωρίστε το Γνωσιακό Αναλυτικό Μοντέλο Ψυχοθεραπείας
Τα τελευταία χρόνια μια νέα προσέγγιση ψυχοθεραπείας χρησιμοποιείται όλο κ περισσότερο: Η Γνωσιακή Αναλυτική Θεραπεία (ΓΑΘ).
Αναπτύχθηκε ως μια ολοκλήρωση γνωσιακών, ψυχαναλυτικών κ πρόσφατα Vigotskian ιδεών. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην συνεργασία του Θεραπευτή με τον Θεραπευόμενο για την δημιουργία κ εφαρμογή περιγραφικών (σχηματικών μέσω διαγραμμάτων) αναδιατυπώσεων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Θεραπευόμενος στην καθημερινότητά του (στο σήμερα).
Συνεργάζονται μαζί και επικεντρώνονται στην κατανόηση των αρχέτυπων της προβληματικής συμπεριφοράς του θεραπευόμενου, δηλαδή το πλαίσιο αναφοράς πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε η προσωπικότητα του θεραπευόμενου, με στόχο στη συνέχεια να κατανοηθεί καλύτερα ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του στο παρόν και το μέλλον. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην κατανόηση της σχέσης μεταξύ της παιδικής ηλικίας κ των προτύπων συμπεριφοράς που δημιουργήθηκαν μεγαλώνοντας και των επιπτώσεων τους στην ενήλικη ζωή.
Ερωτήσεις όπως : «γιατί καταλήγω να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με υποτιμούν?» «γιατί δεν μπορώ να τελειώσω μια καταστροφική σχέση?» γίνονται πιο κατανοητές και αναζητούνται απαντήσεις.
Μαζί κ οι δύο στοχεύουν να δημιουργήσουν διηγηματικούς κ διαγραμματικούς ανασχηματισμούς των προβλημάτων του κ αυτό πετυχαίνεται χρησιμοποιώντας 3 πρότυπα :
Διλήμματα – Τα διλήμματα αφορούν κυρίως επιλογές για εμάς τους ίδιους (Ενεργώ σαν…..… Ή νιώθω ότι κακομαθαίνω τον εαυτό μου και αισθάνομαι άπληστος, ή αρνούμαι στον εαυτό μου διάφορα πράγματα, τον τιμωρώ και νιώθω χάλια) και επιλογές για το πώς συνδεόμαστε με τους άλλους (Με τους άλλους ενεργώ σαν…… Η συνδέομαι με κάποιον και μπορεί να πληγωθώ, ή δεν συνδέομαι και διατηρώ τον έλεγχο, αλλά μένω μόνος)
Παγίδες - Αναπαριστάνουν την διατήρηση αρνητικών “πιστεύω” με τον τρόπο ότι παράγουν διαδικασίες συμπεριφορών που οδηγούν στην ενίσχυση των “πιστεύω”.
Πχ. οι άνθρωποι συχνά παγιδεύονται μεταξύ επιθετικότητας και διεκδίκησης, αποφυγής (πχ κοινωνικές συγκεντρώσεις, ανοιχτά μέρη, πολυσύχναστοι δρόμοι), καταθλιπτικής σκέψης, κοινωνικής απομόνωσης (π.χ. νομίζουμε ότι είμαστε βαρετοί ή ηλίθιοι μπροστά τους και γινόμαστε απόμακροι δείχνοντας μη φιλική στάση), προσπάθειας να ευχαριστήσουμε τους άλλους (π.χ. συναίσθημα αβεβαιότητας για εμάς και ανήσυχοι να μην αναστατώσουμε τους γύρω μας).
Εμπλοκές – Κατάλληλοι στόχοι ή ρόλοι απομονώνονται εξαιτίας α) της σωστής ή λανθασμένης άποψης ότι οι άλλοι θα εναντιωθούν σε αυτούς και β) ανεξάρτητα από τους άλλους, επικρατεί η άποψη ότι είναι επικίνδυνοι ή απαγορευμένοι. Πχ «Θέλω να έχω μία καλύτερη ζωή αλλά...»
Σημαντικότερα πλεονεκτήματα έναντι άλλων ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων :
1. Η συγκεκριμένη θεραπεία ολοκληρώνεται σε 16—20 συνεδρίες διάρκειας 50 περίπου λεπτών. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ψυχοθεραπείες όπου το τέλος της θεραπείας δεν είναι καθορισμένο κ συνήθως διαρκεί για πολλούς μήνες.
2. Συνεργασία Θεραπευτή - Θεραπευόμενου ως συνταξιδιώτες. Δεν παίρνει αποφάσεις για λογαριασμό του πελάτη, αλλά μαζί του. Είναι συμπαραστάτης κ συνοδοιπόρος στον δύσκολο δρόμο της θεραπείας, ενώ π.χ. στην Ψυχανάλυση ο Θεραπευτής λειτουργεί ως «Αυθεντία».
3. Συμβάλει στην αυτογνωσία κ την επίλυση των προβλημάτων του χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία όπως την δημιουργία ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ (Ακολουθιακά Διαγραμματική Αναδιατύπωση) στο οποίο αναδιατυπώνει σχηματικά τις ΠΑΓΙΔΕΣ, τις ΕΜΠΛΟΚΕΣ, τους ΦΑΥΛΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ, κ τα ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ του, με σκοπό να λύσει τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
4. Ο Θεραπευόμενος μαθαίνει να παρατηρεί, κ να αναγνωρίζει τους ρόλους που παίρνει στην καθημερινή του ζωή σε σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό, με τους γύρω του, αλλά κ τι ρόλους παίρνουν οι άλλοι απέναντι σε αυτόν. Συνυπάρχουμε με τους άλλους κ αλληλεπιδρούμε με τον εαυτό μας, με τους άλλους κ αυτοί με μας, είναι αυτό που πολλές φορές λέμε «η δράση φέρνει αντίδραση, η επιθετικότητα γεννά επίθεση».
5. Δουλεύει στο ΕΔΏ & ΤΩΡΑ, στο σήμερα κ στις καταστάσεις που εμφανίζονται μέσα στο θεραπευτικό δωμάτιο κ το χρησιμοποιεί σαν βιωματικό τρόπο για να εξηγήσει στο Θεραπευόμενο τι συμβαίνει σε διάφορες καταστάσεις στην ζωή του.
6. Εκπαιδεύεται από τον Θεραπευτή πώς να αντιδρά κάθε φορά που μπαίνει στους δύσκολους ρόλους του κ πώς να βρίσκει την «έξοδο» από τον δύσκολο ρόλο κάθε φορά που συμβαίνει.
7. Ο τρόπος που δουλεύει η Γνωσιακή Αναλυτική Ψυχοθεραπεία είναι : ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ, ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ στο «ΕΔΏ & ΤΩΡΑ»
8. Είναι δομημένη θεραπεία με αρχή, μέση κ τέλος. Χρησιμοποιώντας επανειλημμένες περιγραφές αναγνωρίζονται οι ρόλοι της ζωής μας, με στόχο να αποφευχθεί η προβληματική συμπεριφορά κ να προωθηθεί ένα υγιέστερος τρόπος επικοινωνίας.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί κ συνδυαστικά κ με άλλες προσεγγίσεις όταν αυτό κριθεί απαραίτητο για την πιο αποτελεσματική θεραπεία.
Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική σε περιπτώσεις θεραπείας Ζεύγους, κρίσεων πανικού, κατάθλιψης, φοβιών, άλυτου πένθους, ψυχαναγκασμών, οριακών ασθενών κ διατροφικών διαταραχών.
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΓΡΗΓΟΡΗ, ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Μίνα Χιώνη
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ—ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
BA (HONS) Ψυχολογία Πανεπ. Westminster, Λονδίνου UK
MSc Ψυχολογία, Πανεπ. Λονδίνου, UCL, UK
MSc Συμπεριφοριστική Ψυχολογία, Πανεπ. Λονδίνου, UCL, UK
Ειδικευμένη στη Γνωσιακή Αναλυτική Ψυχοθεραπεία
Π. Φάληρο
Τηλ: 6930-440307
Αναπτύχθηκε ως μια ολοκλήρωση γνωσιακών, ψυχαναλυτικών κ πρόσφατα Vigotskian ιδεών. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην συνεργασία του Θεραπευτή με τον Θεραπευόμενο για την δημιουργία κ εφαρμογή περιγραφικών (σχηματικών μέσω διαγραμμάτων) αναδιατυπώσεων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Θεραπευόμενος στην καθημερινότητά του (στο σήμερα).
Συνεργάζονται μαζί και επικεντρώνονται στην κατανόηση των αρχέτυπων της προβληματικής συμπεριφοράς του θεραπευόμενου, δηλαδή το πλαίσιο αναφοράς πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε η προσωπικότητα του θεραπευόμενου, με στόχο στη συνέχεια να κατανοηθεί καλύτερα ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του στο παρόν και το μέλλον. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην κατανόηση της σχέσης μεταξύ της παιδικής ηλικίας κ των προτύπων συμπεριφοράς που δημιουργήθηκαν μεγαλώνοντας και των επιπτώσεων τους στην ενήλικη ζωή.
Ερωτήσεις όπως : «γιατί καταλήγω να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με υποτιμούν?» «γιατί δεν μπορώ να τελειώσω μια καταστροφική σχέση?» γίνονται πιο κατανοητές και αναζητούνται απαντήσεις.
Μαζί κ οι δύο στοχεύουν να δημιουργήσουν διηγηματικούς κ διαγραμματικούς ανασχηματισμούς των προβλημάτων του κ αυτό πετυχαίνεται χρησιμοποιώντας 3 πρότυπα :
Διλήμματα – Τα διλήμματα αφορούν κυρίως επιλογές για εμάς τους ίδιους (Ενεργώ σαν…..… Ή νιώθω ότι κακομαθαίνω τον εαυτό μου και αισθάνομαι άπληστος, ή αρνούμαι στον εαυτό μου διάφορα πράγματα, τον τιμωρώ και νιώθω χάλια) και επιλογές για το πώς συνδεόμαστε με τους άλλους (Με τους άλλους ενεργώ σαν…… Η συνδέομαι με κάποιον και μπορεί να πληγωθώ, ή δεν συνδέομαι και διατηρώ τον έλεγχο, αλλά μένω μόνος)
Παγίδες - Αναπαριστάνουν την διατήρηση αρνητικών “πιστεύω” με τον τρόπο ότι παράγουν διαδικασίες συμπεριφορών που οδηγούν στην ενίσχυση των “πιστεύω”.
Πχ. οι άνθρωποι συχνά παγιδεύονται μεταξύ επιθετικότητας και διεκδίκησης, αποφυγής (πχ κοινωνικές συγκεντρώσεις, ανοιχτά μέρη, πολυσύχναστοι δρόμοι), καταθλιπτικής σκέψης, κοινωνικής απομόνωσης (π.χ. νομίζουμε ότι είμαστε βαρετοί ή ηλίθιοι μπροστά τους και γινόμαστε απόμακροι δείχνοντας μη φιλική στάση), προσπάθειας να ευχαριστήσουμε τους άλλους (π.χ. συναίσθημα αβεβαιότητας για εμάς και ανήσυχοι να μην αναστατώσουμε τους γύρω μας).
Εμπλοκές – Κατάλληλοι στόχοι ή ρόλοι απομονώνονται εξαιτίας α) της σωστής ή λανθασμένης άποψης ότι οι άλλοι θα εναντιωθούν σε αυτούς και β) ανεξάρτητα από τους άλλους, επικρατεί η άποψη ότι είναι επικίνδυνοι ή απαγορευμένοι. Πχ «Θέλω να έχω μία καλύτερη ζωή αλλά...»
Σημαντικότερα πλεονεκτήματα έναντι άλλων ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων :
1. Η συγκεκριμένη θεραπεία ολοκληρώνεται σε 16—20 συνεδρίες διάρκειας 50 περίπου λεπτών. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ψυχοθεραπείες όπου το τέλος της θεραπείας δεν είναι καθορισμένο κ συνήθως διαρκεί για πολλούς μήνες.
2. Συνεργασία Θεραπευτή - Θεραπευόμενου ως συνταξιδιώτες. Δεν παίρνει αποφάσεις για λογαριασμό του πελάτη, αλλά μαζί του. Είναι συμπαραστάτης κ συνοδοιπόρος στον δύσκολο δρόμο της θεραπείας, ενώ π.χ. στην Ψυχανάλυση ο Θεραπευτής λειτουργεί ως «Αυθεντία».
3. Συμβάλει στην αυτογνωσία κ την επίλυση των προβλημάτων του χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία όπως την δημιουργία ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ (Ακολουθιακά Διαγραμματική Αναδιατύπωση) στο οποίο αναδιατυπώνει σχηματικά τις ΠΑΓΙΔΕΣ, τις ΕΜΠΛΟΚΕΣ, τους ΦΑΥΛΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ, κ τα ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ του, με σκοπό να λύσει τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
4. Ο Θεραπευόμενος μαθαίνει να παρατηρεί, κ να αναγνωρίζει τους ρόλους που παίρνει στην καθημερινή του ζωή σε σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό, με τους γύρω του, αλλά κ τι ρόλους παίρνουν οι άλλοι απέναντι σε αυτόν. Συνυπάρχουμε με τους άλλους κ αλληλεπιδρούμε με τον εαυτό μας, με τους άλλους κ αυτοί με μας, είναι αυτό που πολλές φορές λέμε «η δράση φέρνει αντίδραση, η επιθετικότητα γεννά επίθεση».
5. Δουλεύει στο ΕΔΏ & ΤΩΡΑ, στο σήμερα κ στις καταστάσεις που εμφανίζονται μέσα στο θεραπευτικό δωμάτιο κ το χρησιμοποιεί σαν βιωματικό τρόπο για να εξηγήσει στο Θεραπευόμενο τι συμβαίνει σε διάφορες καταστάσεις στην ζωή του.
6. Εκπαιδεύεται από τον Θεραπευτή πώς να αντιδρά κάθε φορά που μπαίνει στους δύσκολους ρόλους του κ πώς να βρίσκει την «έξοδο» από τον δύσκολο ρόλο κάθε φορά που συμβαίνει.
7. Ο τρόπος που δουλεύει η Γνωσιακή Αναλυτική Ψυχοθεραπεία είναι : ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ, ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ στο «ΕΔΏ & ΤΩΡΑ»
8. Είναι δομημένη θεραπεία με αρχή, μέση κ τέλος. Χρησιμοποιώντας επανειλημμένες περιγραφές αναγνωρίζονται οι ρόλοι της ζωής μας, με στόχο να αποφευχθεί η προβληματική συμπεριφορά κ να προωθηθεί ένα υγιέστερος τρόπος επικοινωνίας.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί κ συνδυαστικά κ με άλλες προσεγγίσεις όταν αυτό κριθεί απαραίτητο για την πιο αποτελεσματική θεραπεία.
Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική σε περιπτώσεις θεραπείας Ζεύγους, κρίσεων πανικού, κατάθλιψης, φοβιών, άλυτου πένθους, ψυχαναγκασμών, οριακών ασθενών κ διατροφικών διαταραχών.
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΓΡΗΓΟΡΗ, ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Μίνα Χιώνη
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ—ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
BA (HONS) Ψυχολογία Πανεπ. Westminster, Λονδίνου UK
MSc Ψυχολογία, Πανεπ. Λονδίνου, UCL, UK
MSc Συμπεριφοριστική Ψυχολογία, Πανεπ. Λονδίνου, UCL, UK
Ειδικευμένη στη Γνωσιακή Αναλυτική Ψυχοθεραπεία
Π. Φάληρο
Τηλ: 6930-440307
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ
Η συναισθηματική υπερφαγία χαρακτηρίζεται από μια ακατάσχετη επιθυμία για φαγητό που προκύπτει όταν υπάρχουν δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις όπως το στρες, ο θυμός, το άγχος, η μοναξιά, η λύπη και η πλήξη.
Είναι ένας τρόπος διαφυγής ή περισπασμού από το πρόβλημα που απασχολεί το άτομο, είναι το γέμισμα του κενού που αισθάνεται το άτομο μέσα του. Μέσα από το φαγητό εκφράζεται κ ταυτόχρονα νομίζει ότι εκτονώνεται. Το φαγητό προκαλεί προσωρινά ευχαρίστηση που είναι αντισταθμιστική στην κακή ψυχολογική κατάσταση του ατόμου.
Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι όμως διπλό.
Το πρώτο μέρος είναι ότι η ανακούφιση είναι μόνο προσωρινή. Με το σταμάτημα του φαγητού, η προσοχή επανέρχεται στις σκοτούρες.
Το δεύτερο μέρος είναι ότι προστίθενται στο σώμα περιττά κιλά. Σύντομα επέρχεται η παχυσαρκία και μαζί νέα άσχημα ψυχολογικά αισθήματα λόγω κακής σωματικής εικόνας και ενοχής που αφορούν στη συμπεριφορά υπερφαγίας.
Ξεκινούν δίαιτες που όμως όλες αποτυγχάνουν. Ο βασικός λόγος που αποτυγχάνουν είναι επειδή μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία μόνοι μας χωρίς καμιά ψυχολογική υποστήριξη . Η υπερφαγία χρησιμοποιείται να καταστείλει συναισθήματα και σκέψεις που πονούν.
Χωρίς κατάλληλη βοήθεια και θεραπεία, οι διατροφικές διαταραχές πιθανόν να επιμείνουν σε όλη την διάρκεια της ζωής του ατόμου. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή ώστε να κατανόησει ποιες εσωτερικές ανάγκες του καλύπτει μέσα από το φαγητό να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του να καλυτερεύσει την εικόνα του εαυτού του, να αγαπήσει τον εαυτό του, να διευκολύνει τις απαιτούμενες αλλαγές να μην είναι παροδικά αλλά μόνιμα.
Το άτομο που πάσχει από παχυσαρκία διαθέτει χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθει ενοχικά και δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα θέλω και τα συναισθήματά του. Χαμηλή αυτοπεποίθηση με πολλές ενοχές και το συναίσθημα του αδιεξόδου, συμβάλλουν σε έναν αρνητικό φαύλο κύκλο, όπου η πολυφαγία χρησιμοποιείται ως διέξοδος στο πρόβλημα, το οποίο αρχικά προκαλεί. Το παχύσαρκο άτομο μέσα από τη σχέση του με το φαγητό, εκφράζεται και εκφράζει τη συναισθηματική του κατάσταση. Εκτονώνει τα προβλήματα του, τις εντάσεις, και τα άγχη .
Οι ασθενείς αυτοί έχουν οπωσδήποτε ανάγκη ψυχοθεραπείας για να αναπτύξουν μια ισορροπημένη σχέση με το φαγητό και παράλληλα να έρθουν σε επαφή με τα καταπιεσμένα συναισθηματικά θέματα τους
Αν κ διαγνωστικά ανήκει στις διαταραχές πρόσληψη τροφής (ΔΠΤ) στην ουσία είναι συναισθηματική διαταραχή, στην οποία το φαγητό χρησιμοποιείται για να μπορέσει το άτομο να διαχειριστεί σκέψεις, συναισθήματα που πονούν, είναι αφόρητα. Θα είναι ξεχωριστή κατηγορία στα νέα διαγνωστικά κριτήρια της ψυχοπαθολογίας που θα βγουν το 2010.
Υπάρχει βέβαια μια σύγχυση ως αναφορά το πότε η Συναισθηματική Υπερφαγία γίνεται Διατροφική Διαταραχή, ο μόνος αρμόδιος να το κρίνει είναι ο ψυχολόγος. Η διάγνωση εξαρτάται από την ένταση του φαινομένου, τη συχνότητα των επεισοδίων υπερφαγίας και άλλους παράγοντες.
Οι διατροφικές διαταραχές είναι σοβαρές ασθένειες και χρειάζεται εξειδικευμένη ψυχολογική φροντίδα. Τα άτομα που πάσχουν από επεισόδια υπερφαγιας ή παχυσαρκία συνήθως δεν ζητούν μονοί τους ψυχολογική βοήθεια για τους παρακάτω λογούς:
• Άγνοια στη σοβαρότητα του προβλήματος, οι γύρω μας ή κ εμείς λέμε: «δεν έχεις τίποτα, απλά σταμάτα να τρως»
• Ενοχές και ντροπή για το πρόβλημα τους
• Αρνητισμός για την ψυχοθεραπευτική παρέμβαση «είμαι τρελός?»
• Οικονομικές δυσκολίες
• Λάθος επιρροές από το περιβάλλον τους π.χ όλα στο μυαλό σου είναι τι θα σου κάνει ο ψυχολόγος
Τα επεισόδια υπερφαγίας συνίστανται σε κατανάλωση τροφών με μεγάλη θερμιδική αξία, μπορεί να τρώει κρυφά, σταματάει μόνο όταν υπάρχει πόνος, ή θα πέσει για ύπνο, δεν υπάρχει έλεγχος στην ποσότητα, σε πολύ μικρά διαστήματα από το ένα γεύμα στο άλλο.
Ο ψυχολόγος θα τον βοηθήσει να αναγνωρίσει κ να κατανοήσει τις εσωτερικές του ανάγκες, να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του, να καλυτερεύσει την εικόνα του εαυτού του, κ τελικά να αγαπήσει τον εαυτό του..
Σκεφτείτε τα παρακάτω:
1) Πεινάτε πραγματικά
2) Υγιεινές τροφές σε σχέση με τροφές με μεγάλη θερμιδική αξία
3) Καταγραφή συνηθειών κ συναισθημάτων
4) Ύπνος
5) Γυμναστική
6) Νέα ενδιαφέροντα
Πρέπει να αναγνωρίζουμε πότε πραγματικά πεινάμε. Αν, για παράδειγμα, έχουμε γευματίσει ή τσιμπολογήσει λίγη ώρα πριν, καλύτερα να μην το επαναλάβουμε.
Φροντίζουμε να «γεμίζουμε» την ημέρα μας (συναντάμε φίλους, οργανώνουμε το πρόγραμμα δραστηριοτήτων της εβδομάδας).
Ανακαλύπτουμε καινούργια ενδιαφέροντα και εναλλακτικές δραστηριότητες (διαβάζουμε ένα βιβλίο, πηγαίνουμε στον κινηματογράφο, ακούμε μουσική).
Γυμναζόμαστε. Η καθημερινή άσκηση αποφορτίζει από το άγχος, δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα, ενώ ταυτόχρονα συνεισφέρει στην καλή φυσική κατάσταση.
Κοιμόμαστε καλά, μια και ο επαρκής ύπνος χαρίζει ευεξία και μειώνει την καταθλιπτική διάθεση.
ΜΙΝΑ ΧΙΩΝΗ
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ - ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
Είναι ένας τρόπος διαφυγής ή περισπασμού από το πρόβλημα που απασχολεί το άτομο, είναι το γέμισμα του κενού που αισθάνεται το άτομο μέσα του. Μέσα από το φαγητό εκφράζεται κ ταυτόχρονα νομίζει ότι εκτονώνεται. Το φαγητό προκαλεί προσωρινά ευχαρίστηση που είναι αντισταθμιστική στην κακή ψυχολογική κατάσταση του ατόμου.
Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι όμως διπλό.
Το πρώτο μέρος είναι ότι η ανακούφιση είναι μόνο προσωρινή. Με το σταμάτημα του φαγητού, η προσοχή επανέρχεται στις σκοτούρες.
Το δεύτερο μέρος είναι ότι προστίθενται στο σώμα περιττά κιλά. Σύντομα επέρχεται η παχυσαρκία και μαζί νέα άσχημα ψυχολογικά αισθήματα λόγω κακής σωματικής εικόνας και ενοχής που αφορούν στη συμπεριφορά υπερφαγίας.
Ξεκινούν δίαιτες που όμως όλες αποτυγχάνουν. Ο βασικός λόγος που αποτυγχάνουν είναι επειδή μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία μόνοι μας χωρίς καμιά ψυχολογική υποστήριξη . Η υπερφαγία χρησιμοποιείται να καταστείλει συναισθήματα και σκέψεις που πονούν.
Χωρίς κατάλληλη βοήθεια και θεραπεία, οι διατροφικές διαταραχές πιθανόν να επιμείνουν σε όλη την διάρκεια της ζωής του ατόμου. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή ώστε να κατανόησει ποιες εσωτερικές ανάγκες του καλύπτει μέσα από το φαγητό να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του να καλυτερεύσει την εικόνα του εαυτού του, να αγαπήσει τον εαυτό του, να διευκολύνει τις απαιτούμενες αλλαγές να μην είναι παροδικά αλλά μόνιμα.
Το άτομο που πάσχει από παχυσαρκία διαθέτει χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθει ενοχικά και δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα θέλω και τα συναισθήματά του. Χαμηλή αυτοπεποίθηση με πολλές ενοχές και το συναίσθημα του αδιεξόδου, συμβάλλουν σε έναν αρνητικό φαύλο κύκλο, όπου η πολυφαγία χρησιμοποιείται ως διέξοδος στο πρόβλημα, το οποίο αρχικά προκαλεί. Το παχύσαρκο άτομο μέσα από τη σχέση του με το φαγητό, εκφράζεται και εκφράζει τη συναισθηματική του κατάσταση. Εκτονώνει τα προβλήματα του, τις εντάσεις, και τα άγχη .
Οι ασθενείς αυτοί έχουν οπωσδήποτε ανάγκη ψυχοθεραπείας για να αναπτύξουν μια ισορροπημένη σχέση με το φαγητό και παράλληλα να έρθουν σε επαφή με τα καταπιεσμένα συναισθηματικά θέματα τους
Αν κ διαγνωστικά ανήκει στις διαταραχές πρόσληψη τροφής (ΔΠΤ) στην ουσία είναι συναισθηματική διαταραχή, στην οποία το φαγητό χρησιμοποιείται για να μπορέσει το άτομο να διαχειριστεί σκέψεις, συναισθήματα που πονούν, είναι αφόρητα. Θα είναι ξεχωριστή κατηγορία στα νέα διαγνωστικά κριτήρια της ψυχοπαθολογίας που θα βγουν το 2010.
Υπάρχει βέβαια μια σύγχυση ως αναφορά το πότε η Συναισθηματική Υπερφαγία γίνεται Διατροφική Διαταραχή, ο μόνος αρμόδιος να το κρίνει είναι ο ψυχολόγος. Η διάγνωση εξαρτάται από την ένταση του φαινομένου, τη συχνότητα των επεισοδίων υπερφαγίας και άλλους παράγοντες.
Οι διατροφικές διαταραχές είναι σοβαρές ασθένειες και χρειάζεται εξειδικευμένη ψυχολογική φροντίδα. Τα άτομα που πάσχουν από επεισόδια υπερφαγιας ή παχυσαρκία συνήθως δεν ζητούν μονοί τους ψυχολογική βοήθεια για τους παρακάτω λογούς:
• Άγνοια στη σοβαρότητα του προβλήματος, οι γύρω μας ή κ εμείς λέμε: «δεν έχεις τίποτα, απλά σταμάτα να τρως»
• Ενοχές και ντροπή για το πρόβλημα τους
• Αρνητισμός για την ψυχοθεραπευτική παρέμβαση «είμαι τρελός?»
• Οικονομικές δυσκολίες
• Λάθος επιρροές από το περιβάλλον τους π.χ όλα στο μυαλό σου είναι τι θα σου κάνει ο ψυχολόγος
Τα επεισόδια υπερφαγίας συνίστανται σε κατανάλωση τροφών με μεγάλη θερμιδική αξία, μπορεί να τρώει κρυφά, σταματάει μόνο όταν υπάρχει πόνος, ή θα πέσει για ύπνο, δεν υπάρχει έλεγχος στην ποσότητα, σε πολύ μικρά διαστήματα από το ένα γεύμα στο άλλο.
Ο ψυχολόγος θα τον βοηθήσει να αναγνωρίσει κ να κατανοήσει τις εσωτερικές του ανάγκες, να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του, να καλυτερεύσει την εικόνα του εαυτού του, κ τελικά να αγαπήσει τον εαυτό του..
Σκεφτείτε τα παρακάτω:
1) Πεινάτε πραγματικά
2) Υγιεινές τροφές σε σχέση με τροφές με μεγάλη θερμιδική αξία
3) Καταγραφή συνηθειών κ συναισθημάτων
4) Ύπνος
5) Γυμναστική
6) Νέα ενδιαφέροντα
Πρέπει να αναγνωρίζουμε πότε πραγματικά πεινάμε. Αν, για παράδειγμα, έχουμε γευματίσει ή τσιμπολογήσει λίγη ώρα πριν, καλύτερα να μην το επαναλάβουμε.
Φροντίζουμε να «γεμίζουμε» την ημέρα μας (συναντάμε φίλους, οργανώνουμε το πρόγραμμα δραστηριοτήτων της εβδομάδας).
Ανακαλύπτουμε καινούργια ενδιαφέροντα και εναλλακτικές δραστηριότητες (διαβάζουμε ένα βιβλίο, πηγαίνουμε στον κινηματογράφο, ακούμε μουσική).
Γυμναζόμαστε. Η καθημερινή άσκηση αποφορτίζει από το άγχος, δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα, ενώ ταυτόχρονα συνεισφέρει στην καλή φυσική κατάσταση.
Κοιμόμαστε καλά, μια και ο επαρκής ύπνος χαρίζει ευεξία και μειώνει την καταθλιπτική διάθεση.
ΜΙΝΑ ΧΙΩΝΗ
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ - ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010
“Πότε θα γίνω μάνα?»
“Πότε θα γίνω μάνα?» ρωτούσε η Δήμητρα Παπαδοπούλου, στους Απαράδεκτους. Μια φράση που ακούγεται συχνά στα πηγαδάκια των γυναικών από κάποια ηλικία κ μετά.
Η σύγχρονη Ελληνίδα έχει ως προτεραιότητα την επαγγελματική της καταξίωση κ η σκέψη της μητρότητας είναι καλά κρυμμένη πίσω από δικαιολογίες όπως, έχω χρόνο, δεν έχω βρει τον «σωστό» άντρα, δεν έχει «ξυπνήσει» το μητρικό μου ένστικτο, κλπ. Όλα αυτά βέβαια μέχρι την ηλικία που γίνεσαι 30.
Γιατί καθώς ο χρόνος περνά, η μητρότητα μπαίνει πρώτη στην ατζέντα σου για το νέο έτος. Προσοχή όμως γιατί η ανάγκη του να «γίνω μάνα» μπορεί να σε οδηγήσει μέχρι κ σε λάθος επιλογές. Μπορεί να μην βρήκες τον «κατάλληλο» σύντροφο, αλλά έστω κ ο «καταλληλότερος» της προκειμένης στιγμής μπορεί να σου αρκεί μόνο κ μόνο για να σε κάνει μητέρα. Και μην ξεχνάμε την περίπτωση του «σωστού» συντρόφου, που όμως δεν θέλει να γίνει ακόμα «πατέρας», γιατί έχει άλλα σχέδια για τα επόμενα 5 χρόνια της ζωής του.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που έχουμε βρει τον «κατάλληλο», έχουμε την θέληση κ των δύο ταυτόχρονα!, άλλα η φύση αρνείται να ακολουθήσει?
Εκεί ξεκινά ένας άλλος αγώνας. Πρώτη επίσκεψη στο γιατρό για προγεννητικό έλεγχο που δείχνει ότι τελικά δεν είναι κ τόσο κοντά η στιγμή που θα γίνεις μάνα.
Αρχίζουν οι σκέψεις, οι ανασφάλειες, η στεναχώρια που γίνεται θλίψη, η αγανάκτηση. Η υπενθύμιση από όλους γνωστούς, φίλους, συγγενείς, ΜΜΕ, ότι ο χρόνος περνά. Πως όμως να τους κατηγορήσεις ή να θυμώσεις μαζί τους? Προσπαθούν να σε βοηθήσουν, να πουν κάτι θετικό. Δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν το θέμα. Μπερδεμένοι κ αυτοί.
Θυμήσου όμως στην ίδια θέση βρίσκονται χιλιάδες γυναίκες στην εποχή μας. Κάποιες μόνες που νιώθουν ότι ο χρόνος περνά, κάποιες άλλες παντρεμένες χρόνια κ ακόμα περιμένουν τον πελαργό, ενώ κάποιες άλλες έχουν ένα παιδάκι κ τώρα θέλουν ένα δεύτερο κ ξαφνικά όλα έγιναν δύσκολα.
Όπως μου είπε μια φίλη μου που προσπαθεί για δεύτερο παιδάκι «Νιώθω ότι πρέπει να κατακτήσω το Έβερεστ» .
Για να κατακτήσεις όμως το Έβερεστ δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται προπόνηση, υπομονή, επιμονή, συμπαραστάτες/συντρόφους δίπλα, καλούς προπονητές, κ πάνω από όλα ΟΡΑΜΑ για να κατακτήσεις την κορυφή.
Συνήθως όμως μετατρέπουμε το Όραμα σε Εφιάλτη.
Ένα ένα τα παραπάνω κ όλα μαζί συνθέτουν την νίκη. Χωρίς υπομονή δεν γίνεται τίποτα, χωρίς επιμονή δεν κατακτιέται τίποτα, ούτε κ χωρίς να είναι ενωμένοι οι σύντροφοι στο αγώνα αυτό.
Χρησιμοποίησε το διάστημα αναμονής δημιουργικά, ασχολήσου με πράγματα που μέχρι σήμερα ανέβαλες. Κάνε αλλαγές στον χώρο σου, για να σου δώσει πιο θετική ενέργεια, π.χ. βάψε με χαρούμενα χρώματα την κρεβατοκάμαρα σου.
Ξεκίνησε γυμναστήριο, τρέξιμο ή βόλτες σε μέρη που σε χαλαρώνουν κ ταυτόχρονα θα μεγαλώσουν την αυτοπεποίθησή σου.
Αντικατέστησε κάθε αρνητική σκέψη με μια θετική.
Μην μονοπωλείς τις σκέψεις σου με την εγκυμοσύνη, υπάρχουν κ άλλα πράγματα που μπορείς να σκεφτείς.
Κάνε παιχνίδι φαντασίας την κάθε συνεύρεση με τον σύντροφό σου, απολαύστε το κ οι δύο μαζί, θυμηθείτε τις πρώτες μέρες τις σχέσεις σας.
Ζητείστε από τους ειδικούς, γυναικολόγους, ψυχολόγους, να σας βοηθήσουν κ να σας στηρίξουν σαν ζευγάρι σε κάθε στάδιο της προσπάθειας.
Μίνα Χιώνη
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ—ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
Η σύγχρονη Ελληνίδα έχει ως προτεραιότητα την επαγγελματική της καταξίωση κ η σκέψη της μητρότητας είναι καλά κρυμμένη πίσω από δικαιολογίες όπως, έχω χρόνο, δεν έχω βρει τον «σωστό» άντρα, δεν έχει «ξυπνήσει» το μητρικό μου ένστικτο, κλπ. Όλα αυτά βέβαια μέχρι την ηλικία που γίνεσαι 30.
Γιατί καθώς ο χρόνος περνά, η μητρότητα μπαίνει πρώτη στην ατζέντα σου για το νέο έτος. Προσοχή όμως γιατί η ανάγκη του να «γίνω μάνα» μπορεί να σε οδηγήσει μέχρι κ σε λάθος επιλογές. Μπορεί να μην βρήκες τον «κατάλληλο» σύντροφο, αλλά έστω κ ο «καταλληλότερος» της προκειμένης στιγμής μπορεί να σου αρκεί μόνο κ μόνο για να σε κάνει μητέρα. Και μην ξεχνάμε την περίπτωση του «σωστού» συντρόφου, που όμως δεν θέλει να γίνει ακόμα «πατέρας», γιατί έχει άλλα σχέδια για τα επόμενα 5 χρόνια της ζωής του.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που έχουμε βρει τον «κατάλληλο», έχουμε την θέληση κ των δύο ταυτόχρονα!, άλλα η φύση αρνείται να ακολουθήσει?
Εκεί ξεκινά ένας άλλος αγώνας. Πρώτη επίσκεψη στο γιατρό για προγεννητικό έλεγχο που δείχνει ότι τελικά δεν είναι κ τόσο κοντά η στιγμή που θα γίνεις μάνα.
Αρχίζουν οι σκέψεις, οι ανασφάλειες, η στεναχώρια που γίνεται θλίψη, η αγανάκτηση. Η υπενθύμιση από όλους γνωστούς, φίλους, συγγενείς, ΜΜΕ, ότι ο χρόνος περνά. Πως όμως να τους κατηγορήσεις ή να θυμώσεις μαζί τους? Προσπαθούν να σε βοηθήσουν, να πουν κάτι θετικό. Δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν το θέμα. Μπερδεμένοι κ αυτοί.
Θυμήσου όμως στην ίδια θέση βρίσκονται χιλιάδες γυναίκες στην εποχή μας. Κάποιες μόνες που νιώθουν ότι ο χρόνος περνά, κάποιες άλλες παντρεμένες χρόνια κ ακόμα περιμένουν τον πελαργό, ενώ κάποιες άλλες έχουν ένα παιδάκι κ τώρα θέλουν ένα δεύτερο κ ξαφνικά όλα έγιναν δύσκολα.
Όπως μου είπε μια φίλη μου που προσπαθεί για δεύτερο παιδάκι «Νιώθω ότι πρέπει να κατακτήσω το Έβερεστ» .
Για να κατακτήσεις όμως το Έβερεστ δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται προπόνηση, υπομονή, επιμονή, συμπαραστάτες/συντρόφους δίπλα, καλούς προπονητές, κ πάνω από όλα ΟΡΑΜΑ για να κατακτήσεις την κορυφή.
Συνήθως όμως μετατρέπουμε το Όραμα σε Εφιάλτη.
Ένα ένα τα παραπάνω κ όλα μαζί συνθέτουν την νίκη. Χωρίς υπομονή δεν γίνεται τίποτα, χωρίς επιμονή δεν κατακτιέται τίποτα, ούτε κ χωρίς να είναι ενωμένοι οι σύντροφοι στο αγώνα αυτό.
Χρησιμοποίησε το διάστημα αναμονής δημιουργικά, ασχολήσου με πράγματα που μέχρι σήμερα ανέβαλες. Κάνε αλλαγές στον χώρο σου, για να σου δώσει πιο θετική ενέργεια, π.χ. βάψε με χαρούμενα χρώματα την κρεβατοκάμαρα σου.
Ξεκίνησε γυμναστήριο, τρέξιμο ή βόλτες σε μέρη που σε χαλαρώνουν κ ταυτόχρονα θα μεγαλώσουν την αυτοπεποίθησή σου.
Αντικατέστησε κάθε αρνητική σκέψη με μια θετική.
Μην μονοπωλείς τις σκέψεις σου με την εγκυμοσύνη, υπάρχουν κ άλλα πράγματα που μπορείς να σκεφτείς.
Κάνε παιχνίδι φαντασίας την κάθε συνεύρεση με τον σύντροφό σου, απολαύστε το κ οι δύο μαζί, θυμηθείτε τις πρώτες μέρες τις σχέσεις σας.
Ζητείστε από τους ειδικούς, γυναικολόγους, ψυχολόγους, να σας βοηθήσουν κ να σας στηρίξουν σαν ζευγάρι σε κάθε στάδιο της προσπάθειας.
Μίνα Χιώνη
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ—ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ & ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΠΑΙΔΙΟΥ
Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί πλέον μία από τις συνήθεις χρόνιες παιδικές ασθένειες, ρίζα και για πολλές άλλες χρόνιες νόσους (νευρική ανορεξία, βουλιμία) και δε θα πρέπει να παραγκωνίζεται αντιμετωπιζόμενη σαν απλή αδυναμία αυτοκυριαρχίας και λαιμαργία.
Οι ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ στην ψυχολογία του παιδιού είναι:
Συμπτώματα κατάθλιψης
Διαταραγμένη εικόνα σώματος
Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Κίνδυνος διατροφικών διαταραχών (νευρική ανορεξία, βουλιμία)
Γι αυτό η διατροφή ενός παιδιού είναι κάτι που αφορά ΟΛΟΥΣ τους γονείς. Όχι μόνο στις περιπτώσεις που το παιδί είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο αλλά και γενικότερα για τη καλύτερη πνευματική, και ψυχολογική του ανάπτυξη και κυρίως την υγεία του.
Οι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ που κάνουν ένα παιδί υπέρβαρο είναι πολλές :
• Το αίσθημα μοναξιάς που οδηγεί στην κατανάλωση τροφής για συναισθηματική ικανοποίηση.
• Η κατάθλιψη.
• Η έλλειψη ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που άλλοτε απολάμβαναν.
• Η συνεχείς επίκριση του εαυτού τους.
• Η αντιμετώπιση οποιασδήποτε προσπάθειά τους με απαισιοδοξία .
• Αισθήματα ματαίωσης και απόρριψης.
• Η έλλειψη ενεργητικότητας.
• Η αίσθηση θλίψης, αλλά χωρίς αιτία.
• Προβλήματα με τον ύπνο τους.
• Εμφάνιση στομαχόπονων ή πονοκεφάλων που δεν σχετίζονται με ιατρικούς παράγοντες.
• Εμφάνιση προβλημάτων στο σχολείο που προκαλούνται από αναποφασιστικότητα και δυσκολία αυτοσυγκέντρωσης.
• Άγχος απόδοσης ή γενικότερα παρουσία άγχους & στρες στη ζωή τους.
Αίτια που προκαλούν στρες στο παιδί : Το στρες χαρακτηρίζεται από την αίτια του, ως α)"εσωτερικό" π.χ. πείνα, πόνος, ευαισθησία στους θορύβους, κόπωση, έλλειψη ή κακής ποιότητας ύπνου (εφιάλτες), ερεθίσματα του περιβάλλοντος ή
β) "εξωτερικό" π.χ. αλλαγή στην οικογενειακή δομή- ένας πιθανός χωρισμός των γονιών- λογομαχίες/ βία/ επιθετικότητα άλλων- απώλεια σημαντικών προσώπων/ αντικειμένων/ ζώων- βιασύνη και αποδιοργάνωση της καθημερινής του ζωής.
Τα παιδιά τρώνε για να ανακουφιστούν, κυρίως όταν δεν κατανοούν ή δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και δεν ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν. Η κατανάλωση τροφής σχετίζεται άμεσα με την αίσθηση ασφάλειας, ευχαρίστησης και ελέγχου.
ΒΟΗΘΗΣΤΕ τα παιδιά σας:
• ΜΑΖΙ: κανονίστε να κάνετε πράγματα μαζί, σαν οικογένεια. Καθιερώστε οικογενειακές στιγμές, Κυριακάτικο οικογενειακό φαγητό, βόλτα με τα ποδήλατα, με τα πόδια δίπλα στη θάλασσα, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Δώστε το παράδειγμα για τις διατροφικές συνήθειες, τη φυσική δραστηριότητα και γενικότερα τον υγιεινό τρόπο ζωής. Γίνετε δραστήριοι ως οικογένεια. ΜΗΝ ξεχνάτε ότι η οικογένεια είναι το πρώτο πρότυπο που έχουν τα παιδιά.
• ΑΓΑΠΗ: πείτε την λέξη. Δεν αρκεί να το δείχνετε ή να το έχετε πει στο παρελθόν, ανεξάρτητα από την ηλικία & το φύλλο τους. Όταν το παιδί δεν βιώνει την αγάπη στο σπίτι του, θα νιώθει ασήμαντο, ντροπαλό, ανάξιο προσοχής, δυστυχισμένο.
• ΟΡΙΑ: θέτοντας κάποια όρια στο παιδί μαθαίνει να αξιολογεί & να βάζει προτεραιότητες στον ελεύθερο χρόνο του. Έτσι θα ανακαλύψετε αν το παιδί σας είναι αγχωμένο, ποιά πράγματα το αγχώνουν & ποιά το βοηθούν να χαλαρώσει. Βάλτε του όρια στις διατροφικές σχολικές συνήθειες, αλλά μην πιέζετε υπερβολικά, γιατί φέρνουν συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα.
• ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ: παινέψτε το παιδί σας, πείτε του μπράβο, ανταμείψτε τον κόπο του κ την προσπάθειά του. Ο έπαινος είναι αναγκαίος κ ανεκτίμητος. Τα «μικρά—θετικά» πράγματα στην σημερινή κοινωνία είναι που σπανίζουν.
• ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ – ΠΡΟΣΟΧΗ: δείξτε ότι πραγματικά καταλαβαίνετε τις ανάγκες του, τους φόβους του, τις αγωνίες του και βρείτε μαζί εναλλακτικές λύσεις. Είναι σημαντική η προσοχή που δίνουμε και δείχνουμε στο παιδί, έχει αποτέλεσμα.
• ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: μιλήστε μαζί του, με ηρεμία, χαμηλούς τόνους & κοιτώντας τα στα μάτια & όχι από ψηλά. Ο ρόλος του γονέα δεν μειώνεται, αντιθέτως κερδίζετε τον σεβασμό του. Μην το προσβάλετε μπροστά σε άλλους, μην το μειώνεται χρησιμοποιώντας υποτιμητικές λέξεις, χρησιμοποιείτε θετικές εκφράσεις ακόμα & όταν θέλετε να πείτε κάτι αρνητικό.
• ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ: ενθαρρύνετε το παιδί να κάνει ομαδικά αθλήματα. Η τηλεόραση & το κομπιούτερ βοηθούν στην αύξηση της παχυσαρκίας. Είναι προτιμότερο να αθλείται από το να το μαλώνετε γιατί τρώει πολύ κ συνέχεια.
• ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ: το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει καλά με το σώμα του κ τον εαυτό του. Την πρώτη εικόνα για τον εαυτό του, την παίρνει μέσα από τα δικά σας λόγια. Παρακολουθήστε το παιδί σας και δείτε ποιά είναι η εικόνα που έχει για το σώμα του. Πως ντύνεται? Ρωτήστε αν είναι θέμα μόδας, άποψης ή κρύβει κάτι παραπάνω?
Απευθυνθείτε για συμβουλή στους ειδικούς, παιδιάτρους, ψυχολόγους, διαιτολόγους, ενδοκρινολόγους.
Μην ολιγωρείτε στο πρόβλημα.
Μίνα Χιώνη
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ—ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
Οι ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ στην ψυχολογία του παιδιού είναι:
Συμπτώματα κατάθλιψης
Διαταραγμένη εικόνα σώματος
Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Κίνδυνος διατροφικών διαταραχών (νευρική ανορεξία, βουλιμία)
Γι αυτό η διατροφή ενός παιδιού είναι κάτι που αφορά ΟΛΟΥΣ τους γονείς. Όχι μόνο στις περιπτώσεις που το παιδί είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο αλλά και γενικότερα για τη καλύτερη πνευματική, και ψυχολογική του ανάπτυξη και κυρίως την υγεία του.
Οι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ που κάνουν ένα παιδί υπέρβαρο είναι πολλές :
• Το αίσθημα μοναξιάς που οδηγεί στην κατανάλωση τροφής για συναισθηματική ικανοποίηση.
• Η κατάθλιψη.
• Η έλλειψη ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που άλλοτε απολάμβαναν.
• Η συνεχείς επίκριση του εαυτού τους.
• Η αντιμετώπιση οποιασδήποτε προσπάθειά τους με απαισιοδοξία .
• Αισθήματα ματαίωσης και απόρριψης.
• Η έλλειψη ενεργητικότητας.
• Η αίσθηση θλίψης, αλλά χωρίς αιτία.
• Προβλήματα με τον ύπνο τους.
• Εμφάνιση στομαχόπονων ή πονοκεφάλων που δεν σχετίζονται με ιατρικούς παράγοντες.
• Εμφάνιση προβλημάτων στο σχολείο που προκαλούνται από αναποφασιστικότητα και δυσκολία αυτοσυγκέντρωσης.
• Άγχος απόδοσης ή γενικότερα παρουσία άγχους & στρες στη ζωή τους.
Αίτια που προκαλούν στρες στο παιδί : Το στρες χαρακτηρίζεται από την αίτια του, ως α)"εσωτερικό" π.χ. πείνα, πόνος, ευαισθησία στους θορύβους, κόπωση, έλλειψη ή κακής ποιότητας ύπνου (εφιάλτες), ερεθίσματα του περιβάλλοντος ή
β) "εξωτερικό" π.χ. αλλαγή στην οικογενειακή δομή- ένας πιθανός χωρισμός των γονιών- λογομαχίες/ βία/ επιθετικότητα άλλων- απώλεια σημαντικών προσώπων/ αντικειμένων/ ζώων- βιασύνη και αποδιοργάνωση της καθημερινής του ζωής.
Τα παιδιά τρώνε για να ανακουφιστούν, κυρίως όταν δεν κατανοούν ή δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και δεν ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν. Η κατανάλωση τροφής σχετίζεται άμεσα με την αίσθηση ασφάλειας, ευχαρίστησης και ελέγχου.
ΒΟΗΘΗΣΤΕ τα παιδιά σας:
• ΜΑΖΙ: κανονίστε να κάνετε πράγματα μαζί, σαν οικογένεια. Καθιερώστε οικογενειακές στιγμές, Κυριακάτικο οικογενειακό φαγητό, βόλτα με τα ποδήλατα, με τα πόδια δίπλα στη θάλασσα, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Δώστε το παράδειγμα για τις διατροφικές συνήθειες, τη φυσική δραστηριότητα και γενικότερα τον υγιεινό τρόπο ζωής. Γίνετε δραστήριοι ως οικογένεια. ΜΗΝ ξεχνάτε ότι η οικογένεια είναι το πρώτο πρότυπο που έχουν τα παιδιά.
• ΑΓΑΠΗ: πείτε την λέξη. Δεν αρκεί να το δείχνετε ή να το έχετε πει στο παρελθόν, ανεξάρτητα από την ηλικία & το φύλλο τους. Όταν το παιδί δεν βιώνει την αγάπη στο σπίτι του, θα νιώθει ασήμαντο, ντροπαλό, ανάξιο προσοχής, δυστυχισμένο.
• ΟΡΙΑ: θέτοντας κάποια όρια στο παιδί μαθαίνει να αξιολογεί & να βάζει προτεραιότητες στον ελεύθερο χρόνο του. Έτσι θα ανακαλύψετε αν το παιδί σας είναι αγχωμένο, ποιά πράγματα το αγχώνουν & ποιά το βοηθούν να χαλαρώσει. Βάλτε του όρια στις διατροφικές σχολικές συνήθειες, αλλά μην πιέζετε υπερβολικά, γιατί φέρνουν συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα.
• ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ: παινέψτε το παιδί σας, πείτε του μπράβο, ανταμείψτε τον κόπο του κ την προσπάθειά του. Ο έπαινος είναι αναγκαίος κ ανεκτίμητος. Τα «μικρά—θετικά» πράγματα στην σημερινή κοινωνία είναι που σπανίζουν.
• ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ – ΠΡΟΣΟΧΗ: δείξτε ότι πραγματικά καταλαβαίνετε τις ανάγκες του, τους φόβους του, τις αγωνίες του και βρείτε μαζί εναλλακτικές λύσεις. Είναι σημαντική η προσοχή που δίνουμε και δείχνουμε στο παιδί, έχει αποτέλεσμα.
• ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: μιλήστε μαζί του, με ηρεμία, χαμηλούς τόνους & κοιτώντας τα στα μάτια & όχι από ψηλά. Ο ρόλος του γονέα δεν μειώνεται, αντιθέτως κερδίζετε τον σεβασμό του. Μην το προσβάλετε μπροστά σε άλλους, μην το μειώνεται χρησιμοποιώντας υποτιμητικές λέξεις, χρησιμοποιείτε θετικές εκφράσεις ακόμα & όταν θέλετε να πείτε κάτι αρνητικό.
• ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ: ενθαρρύνετε το παιδί να κάνει ομαδικά αθλήματα. Η τηλεόραση & το κομπιούτερ βοηθούν στην αύξηση της παχυσαρκίας. Είναι προτιμότερο να αθλείται από το να το μαλώνετε γιατί τρώει πολύ κ συνέχεια.
• ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ: το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει καλά με το σώμα του κ τον εαυτό του. Την πρώτη εικόνα για τον εαυτό του, την παίρνει μέσα από τα δικά σας λόγια. Παρακολουθήστε το παιδί σας και δείτε ποιά είναι η εικόνα που έχει για το σώμα του. Πως ντύνεται? Ρωτήστε αν είναι θέμα μόδας, άποψης ή κρύβει κάτι παραπάνω?
Απευθυνθείτε για συμβουλή στους ειδικούς, παιδιάτρους, ψυχολόγους, διαιτολόγους, ενδοκρινολόγους.
Μην ολιγωρείτε στο πρόβλημα.
Μίνα Χιώνη
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ—ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
